Eenzaamheid blijkt lastiger te bestrijden dan het lijkt. We wonen met 16 miljoen mensen op 41.000 vierkante kilometer, elkaar ontmoeten lijkt bijna onvermijdelijk. Maar eenzaamheid gaat over gemis aan verbondenheid met andere mensen. Volgens eenzaamheidscoach Marijke Coert: “Het is een signaal van je lijf en net als bij honger en dorst dat je iets moet doen om het tekort op te heffen. Het is wetenschappelijk aangetoond dat in de hersens dezelfde gebieden oplichten als bij fysieke pijn. Patronen van verbinding betreft regelmatig terugkerende wederkerige contacten met mensen waar je iets mee hebt, dezelfde waarden deelt, mee op dezelfde golflengte zit”.
Eenzaamheid is volgens Marijke ook niet over een kam te strijken. Elke persoon is anders dus voor elke persoon kan een andere aanpak effectief zijn. Dat maakt de aanpak van eenzaamheid complex.
Een tweede factor die bestrijding of preventie moeilijk maakt is het heersende taboe op eenzaamheid. Wanneer mensen het moeilijk vinden om aan te geven dat zij eenzaam zijn, is het moeilijk om ze te helpen. Marijke: “Mensen bereiken is de uitdaging. Een tandarts gaat ook niet aan de deur aanbellen of iemand kiespijn heeft. De mensen moeten zelf om hulp vragen als ze echt geholpen willen worden. En dat blijkt lastig”.